بازخوانی تحلیلی – انتقادی ترجمه اسلوب قصر در دعای (44) و (45)صحیفه سجادیه(مطالعه موردی: ترجمه موسوی گرمارودی و استادولی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 طلبه سطح4 مدرسه علمیه نواب

2 طلبه سطح4 مدرسه علمیه عالی نواب

3 مدیر گروه زبان و ادبیات عرب مدرسه علمیه عالی نواب

چکیده

ابزار قصر پرکاربردترین و مهم‌ترین ابزار برای برجسته‌سازی و تأکید محتوای کلام است. مفاهیمی که در نظر گوینده از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند به‌وسیله این اسلوب نمایش داده می‌شوند؛ بنابراین در ترجمه این شگرد بلاغی باید دقّت بیشتری کرد. دعا ورود و دعای وداع با ماه رمضان که در بردارند گونه‌های مختلف قصر است؛ علاوه برجسته‌کردن فضیلت ماه رمضان، برخی از آداب اسلامی را نیز آموزش می‌دهد. این جستار با روش تحلیلی-انتقادی و رویکرد بلاغی به بررسی اسالیب مشهور و غیرمشهور قصر در این دو دعا پرداخته و دو ترجمه حسین استاد ولی و سید علی موسوی گرمارودی را نیز مورد ارزیابی دقیق قرار داده است. با بررسی‌های انجام شده در مجموع عملکرد هر دو مترجم، در برگردان اسلوب «نفی+استثنا»، «ماده اختصاص»، «نفس»، «صیغه تعجب» و «نعت تخصیصی» (100%)، در برگردان اسلوب «اضافه به ضمیر»، «تکرار»، «اسناد مرتین» و «مفعول مطلق نوعی» بیش از (50%)، در برگردان اسلوب «باب اشتغال»، «تعلیل» و «قد» کمتر از (40%)، و در برگردان سایر اسلوب (0%) بوده است.

کلیدواژه‌ها